In mijn vorige blog schreef ik over het belang van je veilig voelen, ook op je werk. Het maakte veel reacties los, het blijkt een belangrijk thema.
Afgelopen week is weer op een afschuwelijke manier duidelijk geworden hoe snel het gevoel van veiligheid kan verdwijnen.
Het kwam heel dichtbij, velen van ons kennen Parijs, maar we weten dat dit gebrek aan veiligheid op heel veel plaatsen in de wereld aan de orde is. De asielzoekers spreken wat dat betreft een duidelijke taal. Voor dat grote probleem weet ik geen echte oplossing, zoals zovelen.
Hoe kunnen wij zelf een bijdrage leveren?
Maar wat kunnen we dan wel doen? Hoe kunnen we op onze eigen cm² een bijdrage leveren aan een mooiere wereld?
Eén van de reacties op mijn blog verwees naar een Ted-talk van Brené Brown. Deze sluit inderdaad heel goed aan bij het thema. Brené Brown heeft vele jaren onderzoek gedaan naar het belang van het durven en kunnen maken van verbinding en van accepteren dat je als mens kwetsbaar bent.
Mocht je deze talk nog niet kennen, dan raad ik hem zeer aan.
Brené Brown eindigt aldus: [Het is belangrijk dat we] geloven dat we genoeg zijn. Want als we vertrekken vanuit “ik ben genoeg”, dan stoppen we met schreeuwen en beginnen te luisteren. Dan zijn we aardiger en zachtmoediger voor de mensen om ons heen en we zijn aardiger en zachtmoediger voor onszelf.
Bijna ieder van ons werkt samen met anderen. Iedere medewerker, van hoog tot laag is een belangrijke schakel in het “productieproces”. Zou het helpen om werk plezieriger, effectiever en “veiliger” te maken als we de woorden van Brené Brown ter harte zouden nemen? Ik ben ervan overtuigd!
Authentiek durven zijn is hierbij van het grootste belang. Jezelf durven laten zien zoals je echt bent.
Rol van Coaching
We kennen allemaal de voorbeelden: de “baas” die uit onzekerheid zijn rol vervult op een rationele, soms angstaanjagende, manier uit onzekerheid om te falen.
Of de “helper”, die uit angst om niet lief of aardig gevonden te worden vergeet eerst te onderzoeken of hij ook JA tegen zichzelf zegt als hij JA zegt tegen de ander.
JA zeggen tegen jezelf vanuit jouw eigen authenticiteit blijkt vaak lastig binnen een organisatie waar verschillende belangen spelen. Je kwetsbaar opstellen voelt onveilig. Een coach kan hierbij uitkomst bieden.
De rol van een coach is ook duidelijk maken wat de valkuilen van in aanleg positieve kernkwaliteiten (bv. kracht en hulpvaardigheid) zijn. En hoe authenticiteit en verbinding helpen om die valkuilen zoveel mogelijk te vermijden. Ik denk dat onze eigen wereld er wat mooier door wordt.
Herkenbaar? Ik ben benieuwd naar jullie tips en reacties!